«ΔΟΞΑ & ΧΡΗΜΑ»
Τον τραγουδοποιό Francesco Guccini είχα την ευκαιρία να τον γνωρίσω στη διάρκεια των φοιτητικών μου χρόνων στην Ιταλία. Ήταν το 2009, αν θυμάμαι καλά, όταν μια φίλη, λίγες μόλις ημέρες από την πρώτη μας γνωριμία, μου χάρισε ένα album του Guccini λέγοντάς μου: «Sono sicura che ti piacerà!». Γυρνώντας στο σπίτι λοιπόν, έβαλα το cd να παίζει. Από τα πρώτα κιόλας τραγούδια μού κατέστη σαφές πως πρόκειται για μια ιδιαίτερη και αντισυμβατική περίπτωση δημιουργού. Κάθε τραγούδι του και μια διαφορετική ιστορία. Κάθε μουσική του κι ένα διαφορετικό ταξίδι. Κάθε στίχος του και μια διαφορετική αλήθεια.
Μπορεί, ενδεχομένως, η τραγουδοποιία του να μην διακατέχεται από τις «θεολογικές υπερβάσεις» του έτερου «μεγάλου» της ιταλικής μουσικής, του αγαπημένου μου Fabrizio De André, όμως δεν έχει τίποτα να ζηλέψει σε ειλικρίνεια, επαναστατικότητα, αυθορμητισμό, ποιητικότητα και εν τέλει σε αξία. Μάλιστα, λίγο καιρό αργότερα, ανακάλυψα πως η μουσική σκηνή στην οποία εμφανιζόμουν ζωντανά εκείνη την περίοδο στη Bologna, απείχε λίγα μόλις μέτρα από το σπίτι στο οποίο ο Guccini έζησε το μεγαλύτερο μέρος των φοιτητικών του χρόνων, τη via Paolo Fabbri 43. Είναι η οδός που έδωσε και τον τίτλο στο εμπορικότερο album του που κυκλοφόρησε το 1976.
Εκεί λοιπόν συμπεριλήφθηκε για πρώτη φορά και το τραγούδι του «L' avvelenata», το οποίο έμελλε να γίνει ένα από τα πιο χαρακτηριστικά τραγούδια της... «ιταλικής Μεταπολίτευσης». Υπήρξε ένα από τα πρώτα ιταλικά τραγούδια που έμαθα να παίζω στην κιθάρα και που αρκετές φορές βρέθηκα να τραγουδάω σε πλατείες με φίλους, σε φοιτητικές παρέες, ιταλικές ή μη, και μου πολύ συχνά ακουγόταν στα νυχτερινά locali της via del Pratello ή στα πολυσύχναστα στενά της via Zamboni, στα οποία για πολλά χρόνια περπάτησα ως φοιτητής.
Το τραγούδι «Δόξα & Χρήμα» γράφτηκε βέβαια αρκετά χρόνια αργότερα, το 2014, και αφού πρώτα είχα τη χαρά να τον παρακολουθήσω κι από κοντά στη ζωντανή παρουσίαση της τελευταίας του δισκογραφικής δουλειάς με τίτλο «L' ultima Thule». Και φυσικά να επιβεβαιώσω όλες τις παραπάνω παραδοχές, προσθέτοντας την ευγένεια, τη σεμνότητα και τον αυτοσαρκασμό στα χαρακτηριστικά μιας άλλοτε «σκληρής», «επαναστατικής» και ιδεολογικά ασυμβίβαστης προσωπικότητας.
«Δόξα & Χρήμα» λοιπόν. Οι βασικοί πυλώνες του ανθρώπινου Πολιτισμού διαχρονικά. Σχεδόν μία δεκαετία από την πρώτη ακρόαση βρίσκομαι πλέον στην ευχάριστη θέση να μοιράζομαι μαζί σας το νέο αυτό τραγούδι. Είναι αλήθεια πως δεν ήταν εύκολο να αποδώσω τους στίχους ενός ιταλικού τραγουδιού, τόσο αυθόρμητου και «συνειρμικού», σε μια άλλη γλώσσα, την ελληνική, κρατώντας μουσικά το μέτρο και τον ρυθμό, και στιχουργικά σεβόμενος τις λέξεις, τα νοήματα, το ύφος και την ιδιαίτερη έκφραση του λόγου του Guccini. Επιδίωξα όμως να έρθει το κομμάτι -όσο γίνεται- και στα δικά μου εκφραστικά και νοηματικά μέτρα. Όπως επίσης στα μέτρα της γλώσσας και της εποχής μας. Κλείνοντας, θεωρώ πως υπάρχει και μια ιδιαίτερη χρονική συγκυρία που αφορά τη συγκεκριμένη κυκλοφορία, αφού έρχεται λίγο μόλις καιρό μετά τη δημοσίευση της ανοιχτής επιστολής μου με τίτλο «Για την αποκατάσταση της καλλιτεχνικής Αλήθειας στην Ελλάδα του 21ου αιώνα» (Αύγουστος 2020). Κατά κάποιον τρόπο, νιώθω να αποτελεί τη νοερή συνέχειά της, ή ακόμα καλύτερα την καλλιτεχνική-μουσική συμπλήρωση και έκφρασή της.
«...κι εγώ που πάντα πίστευα σε σένα
πως τούτη εδώ η ζωή μπορεί ν' αλλάξει
σύντροφε, το παιχνίδι το 'χουμε χάσει
δεν μας έκατσε η φάση
κι όλα μοιάζουν πια σαν ψέμα...»
Καλή ακρόαση!
Οκτώβριος 2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σας ευχαριστούμε για τον σχολιασμό σας. Θερμή παράκληση να εκφράζετε τις απόψεις σας με σεβασμό στους αναγνώστες δεδομένου ότι μπαίνουν και τα παιδιά μας στον πειρασμό να μας διαβάζουν.
Ας κρατήσουμε ψηλά το επίπεδο της επικοινωνίας.
Σας ευχαριστούμε ιδιαιτέρως